การเขียนบทความในยุค AI ง่ายขึ้น…แต่ “ง่ายมาก” จริงหรือ?
ทุกวันนี้เวลาใครพูดถึงการเขียนบทความ หลายคนมักพูดติดตลกว่า “ก็ให้ AI เขียนให้ดิ ง่ายจะตาย!” ฟังดูเหมือนโลกนี้ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรอีกต่อไป แค่เปิดเว็บ กดไม่กี่คำสั่ง ก็บทความยาวพรืดมาให้แล้ว แต่ในความเป็นจริง มันง่ายขนาดนั้นจริงเหรอ?
จากประสบการณ์ตรงของผมที่ต้องเขียนบทความให้เว็บไซต์หลายสิบหน้าในแต่ละเดือน ผมบอกได้เลยว่า AI เขียนบทความ “ได้” ก็จริง แต่เขียน “ดี” หรือเปล่า? อีกเรื่องเลยครับ
สิ่งที่ AI ทำได้ดี: เริ่มต้นเร็ว แต่ยังไม่ใช่เสร็จสมบูรณ์
AI อย่าง ChatGPT หรือ Writer ต่าง ๆ ทำให้การเริ่มต้นเขียนง่ายขึ้นจริง ๆ โดยเฉพาะในวันที่เรานั่งจ้องหน้าจอเปล่า ๆ ไม่รู้จะพิมพ์อะไรลงไปก่อน มันช่วยสรุปเนื้อหา เรียงโครงสร้าง หรือจัดการภาษาทางการได้ค่อนข้างเร็ว
แต่สิ่งที่ยังขาด คือ “น้ำเสียง” หรือ “โทนมนุษย์” ที่มักมีอารมณ์ขัน มุมมองเฉพาะตัว หรือการเล่าเรื่องแบบธรรมชาติ
ผมเคยใช้ AI เขียนบทความเกี่ยวกับ “วิธีเลี้ยงแมว” ผลคือเนื้อหาดูดีนะครับ เรียงลำดับเป็นขั้นเป็นตอนเลย แต่พออ่านแล้วมันรู้สึก “แห้ง” ยังกับคู่มือใช้ไมโครเวฟ มันไม่มีอารมณ์รักแมว ไม่มีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ หรือแม้แต่ความซนของเจ้าเหมียวที่เรารัก
สิ่งที่ยังต้องใช้มนุษย์: ความเข้าใจอารมณ์, บริบท และมุกเฉพาะตัว
ลองนึกภาพบทความรีวิวร้านอาหารโดย AI มันอาจบอกได้ว่า “อาหารมีรสชาติดี บรรยากาศสบาย” แต่ AI ไม่รู้ว่าเสียงกาน้ำชาที่ดังตอนบ่ายแก่ ๆ มันชวนให้คิดถึงบ้าน หรือไก่ทอดที่กรอบจนสะเทือนความทรงจำวัยเด็ก มันบอกเรื่องพวกนี้ไม่ได้
อีกอย่างคือ บริบทเฉพาะ เช่น ข่าวในประเทศเรา หรือวัฒนธรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ AI ยังไม่เข้าใจลึกมากพอ การใส่รายละเอียดตรงนี้แหละที่ทำให้บทความดู “มีชีวิต”
แล้วควรใช้ AI ยังไงให้ได้ประโยชน์จริง?
• ใช้มันเป็น ผู้ช่วยร่างแรก หรือสรุปโครงเรื่อง
• ใช้ตรวจคำสะกด หรือเรียงประโยคให้ไหลลื่น
• ใช้ “ซ้อม” เขียน เมื่อคิดไม่ออกว่าจะเริ่มยังไงดี
• แต่สุดท้าย… “คุณ” ต้องใส่ตัวเองลงไปในบทความอยู่ดี
สรุป: ง่ายขึ้น แต่ไม่ใช่ง่ายที่สุด
การมี AI ก็เหมือนมีมีดทำครัวดี ๆ อยู่ในมือ แต่จะทำอาหารให้อร่อยได้หรือเปล่า ขึ้นอยู่กับฝีมือเชฟอยู่ดี ดังนั้นจะบอกว่า “เขียนบทความสมัยนี้ง่ายจะตาย” ก็ถูกครึ่งหนึ่งครับ อีกครึ่งอยู่ที่ว่า…คุณใส่หัวใจลงไปในบทความแค่ไหน
สำหรับผม AI คือเพื่อนร่วมงาน ไม่ใช่ตัวแทนทั้งหมด และที่สำคัญ มนุษย์ยังเล่าเรื่องได้ดีกว่าเสมอ โดยเฉพาะเรื่องที่ “รู้สึก” ไม่ใช่แค่ “รู้”
